Dungeons & Dragons 5th Aνασκόπηση

Η Ιστορία του D&D

Η ιστορία του Dungeons & Dragons (D&D) ξεκινά με τους Gary Gygax και Dave Arneson στο μακρινό 1974. Τότε, η εταιρία Tactical Studies Rules, Inc (TSR) κυκλοφόρησε την πρώτη έκδοση του θρυλικού παιχνιδιού ρόλων. Από την πρώτη έκδοση που κυκλοφόρησε (White Box όπως είναι ευρέως γνωστή) μέχρι και σήμερα έχουν εκδοθεί άλλες πέντε εκδόσεις, αν μετρήσουμε το ‘Basic Rules’ ως ξεχωριστή έκδοση του Advanced Dungeons & Dragons.

Τη στιγμή που γράφεται το κείμενο αυτό, η πέμπτη έκδοση (5E) κυριαρχεί με το 47,54% των παιχνιδιών στο Roll20 να παίζονται σε 5E ενώ είναι σαφές ότι κατέχει τη μερίδα του λέοντος όσον αφορά τις πωλήσεις βιβλίων RPG παγκοσμίως. Πέραν από τους αριθμούς όμως, το D&D κατέχει μια ειδική θέση στη καρδιά όλων μας, αφού είναι η πρώτη επαφή που οι περισσότεροι είχαμε με τον θαυμαστό κόσμο των Παιχνιδιών Ρόλων.

Πρώτη και Δεύτερη Έκδοση – Η πρώτη επαφή

Η TSR κυκλοφόρησε δυο εκδόσεις του D&D κατά τη δεκαετία του 1980, τη βασική έκδοση με απλοποιημένους κανόνες και μια πιο ολοκληρωμένη και σύνθετη έκδοση που ονομαζόταν Advanced Dungeons & Dragons ή αλλιώς AD&D.

Οι δυο εκδόσεις κυκλοφορούσαν παράλληλα για κάποιο χρονικό διάστημα, ενώ κάποια στιγμή κυκλοφόρησε και η δεύτερη έκδοση του AD&D, η οποία έμεινε ενεργή μέχρι το 2000!

Η έκδοση του AD&D έμοιαζε σε φιλοσοφία με τα περσότερα RPG που γνωρίζουμε, δηλαδή αποτελούταν από ένα βασικό βιβλίο κανόνων, ένα βιβλίο για τον Dungeon Master (δηλαδή τον παίχτη που αναλαμβάνει το ρόλο του αφηγητή), ένα (ή περισσότερα) βιβλία Monster Manual (που περιέχουν τα στατιστικά και τις συνήθειες των τεράτων/εχθρών που θα αντιμετωπίσουν οι παίκτες) καθώς και μια πληθώρα από προαιρετικά βιβλία που αποτελούν προεκτάσεις των βασικών κανόνων.

Η βασική όμως έκδοση είχε στηθεί διαφορετικά. Είχε κυκλοφορήσει ως μια σειρά από ‘boxed sets’, διαφορετικών χρωμάτων. Κάθε ‘κουτί’ περιείχε όλο το υλικό που χρειαζόταν για να παίξει μια ομάδα από ένα επίπεδο χαρακτήρων ως ένα μεγαλύτερο. Καθώς οι χαρακτήρες ζούσαν τις ιστορίες , αποκτούσαν εμπειρία και ανέβαιναν σε επίπεδα (levels), χρειαζόταν ένα επόμενο κουτί ώστε η ιστορία τους να συνεχιστεί.

Βασικό χαρακτηριστικό της εποχής ήταν οι πολλοί και μάλλον όχι και τόσο αποσαφηνισμένοι κανόνες, καθώς και η τάση για τη μάχη. Ο γνώμονας για έναν κανόνα δεν ήταν αν θα βοηθούσε στη διασκέδαση αλλά μια αυταρχική άποψη για το πως παίζεται το «σωστό» D&D. Στο τέλος, ήταν δύσκολο να βρεις ομάδα παιχτών που έπαιζε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που έπαιζε οποιαδήποτε άλλη!

Η δική μου πρώτη επαφή ήταν όταν ήμουν ακόμα στο δημοτικό στην Νέα Υόρκη, όταν έμαθα ότι τα μεγάλα αδέλφια κάποιων παιδιών «παίζανε ένα νέο καταπληκτικό παιχνίδι». Εγώ και ο κολλητός, καταφέραμε να μπούμε στο τραπέζι της παρέας αυτής μόνο μια φορά, όπου ο πρώτος μου χαρακτήρας, ένας Fighter με ένα (1) Hit Point, μπήκε σε μια σπηλιά μαζί με άλλους 12 (!) όπου θα αντιμετωπίζαμε κάποια στιγμή έναν «δικέφαλο δράκο», σύμφωνα τουλάχιστον με τον αδελφό του DM ο οποίος είχε κοιτάξει τις σημειώσεις του αδελφού του.

Από τότε είμαι παιδί των RPG. Έπαιζα ένα εντελώς αυτοσχέδιο D&D με τους κολλητούς μου στα πεζοδρόμια. Ο καθένας μας εκτελούσε χρέη DM ανά περίπτωση και χωρίς σημειώσεις, κανόνες ή ζάρια, απλώς αντιδρώντας στο τι έκανε ο κάθε παίχτης. Ήταν χαοτικό και ταυτόχρονα υπέροχο – ένιωθα πως είχα μπει σε έναν φανταστικό κόσμο, πιο ζωντανό και πιο έγχρωμο από τον πραγματικό.

Με τον καιρό αποκτήσαμε τα δικά μας εφόδια – αρχικά το θρυλικό red-box (Basic Rules), και στη συνέχεια άλλα όπως το blue-box (Expert Rules), επιπλέον ζάρια και άλλα πολλά. Μιλάμε για εποχές όπου σε ορισμένα κουτιά RPG (και ναι, τα περισσότερα RPG ερχόντουσαν σε κουτί) σου παρείχαν ένα crayon ώστε να χρωματίσεις εσύ τους αριθμούς στα ζάρια γιατί δεν είχαν βαφτεί από το εργοστάσιο! Με τα χρόνια γίναμε ‘κανονική’ παρέα παιχτών και σιγά σιγά πήγαμε από το basic set στο AD&D και τον κόσμο του Forgotten Realms. Που και που, παίζαμε Marvel Super Heroes ή Top Secret. Αλλά η αγάπη μας ήταν πάντα το D&D.

Την εποχή εκείνη το red– box το είχα δει στα χέρια διαφόρων παιδιών στο σχολείο, ήταν στο βαθμό που μπορούσα να το καταλάβω – και αρκετά ενάντια στη ιστορία που μαθαίνουμε – το απόλυτα cool πράγμα που θα μπορούσε να κάνει ένας νεαρός που δεν είχε εστιάσει ακόμα στην ύπαρξη του αντίθετου φύλου. Ή μπορεί απλά να ήμουν ένας nerd περικυκλωμένος από άλλους nerd. Ποιος ξέρει; Η ουσία ήταν ότι τα διάφορα supplements είχαν πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον για εμένα από το σχολείο, και πριν από κάθε διαγώνισμα με έπιανε άγχος γιατί για άλλη μια φορά μελετούσα το Monstrous Compendium αντί για τα μαθήματα του σχολείου.

Τουλάχιστον μπορώ να πω ότι οφείλω την εξαιρετική χρήση Αγγλικών μου στο D&D.

Περίπου εκείνη την εποχή, λίγο πριν την εμφάνιση της 2ης έκδοσης AD&D εμφανίστηκε το λεγόμενο “Great Satanic Panic”. Διάφορες χριστιανικές οργανώσεις και εκκλησίες της Αμερικής είχαν εκφράσει έντονες ανησυχίες για τα RPG, τη metal μουσική καθώς και τον τότε ανερχόμενο κόσμο των Video Games. Πιστεύαν ότι τα παιδιά τους ήταν σε κίνδυνο, αφού η έκθεση τους σε τέτοιες διαβολικές έννοιες (βλέπε spells) θα οδηγούσαν ένα μεγάλο μέρος της γενεάς Χ στο σκληρό σατανισμό. Κυκλοφορούσαν διάφορα φυλλάδια τύπου comic (π.χ. Dark Dungeons) ταυτίζοντας τις ομάδες παιχτών με μάγους, σατανιστές και άλλα χειρότερα, ενώ εμφανιζόντουσαν συχνά πυκνά σε πρωινές εκπομπές της εποχής διάφοροι, προειδοποιώντας τους γονείς για τον «κίνδυνο» στον οποίο είχαν εκτεθεί στα παιδιά τους. Αν βάλουμε στο μίξερ διάφορες δολοφονίες και αυτοκτονίες όπου ο δράστης έλεγε για παράδειγμα πως «ο Lord Derelith μου είπε να το κάνω», και μια ταινία του Tom Hanks (Mazes and Monsters, 1982) είχε δημιουργηθεί ένα εκρηκτικό μείγμα για την μάλλον πουριτανική κοινωνία των Αμερικανών.

Φυσικά, παρά την δυσπιστία των γονέων για τη δυνατότητα των παιδιών τους να εξασκήσουν suspension of disbelief, καμία από τις προβλέψεις του Satanic Panic δεν επαληθεύτηκε. Ως επί το πλείστων τα παιδιά των χριστιανών έμειναν πιστά στο χριστιανισμό, δεν εκτέλεσαν ανθρωποθυσίες και, στο βαθμό που γνωρίζω, δεν κατάφεραν ποτέ να κάνουν κάποιο πραγματικό ξόρκι, ούτε όμως και να μιλήσουν με φανταστικές οντότητες όσες ώρες και αν αφιέρωναν στο D&D!

Είναι ακόμα αμφιλεγόμενο αν η TSR βγήκε χαμένη ή κερδισμένη από αυτή την ιστορία. Όπως λένε, οποιαδήποτε δημοσιότητα είναι καλή, και όπως γνωρίζουμε όλοι ένας πολύ καλός τρόπος να κάνεις τους ανθρώπους να θέλουν να κάνουν κάτι είναι να τους το απαγορέψεις! Εξάλλου την εποχή εκείνη (δηλαδή δεκαετία 80) η Νέα Υόρκη είχε αρκετά άλλα, μάλλον πολύ πιο σοβαρά προβλήματα να διαχειριστεί.

Αν ποτέ αναρωτιόσασταν γιατί τα ονόματα devil και demon άλλαξαν σε Bateezu και Tanar’ri αντίστοιχα στο Monster Manual της δεύτερης έκδοσης AD&D τώρα γνωρίζετε.

Το μεγάλο χάσμα και η επιστροφή – 3η Έκδοση

Ο κόσμος του D&D έμεινε συγκριτικά στάσιμος για πολλά χρόνια μέχρι την έλευση της 3ης έκδοσης το 2000. Στο διάστημα αυτό η TSR απέτυχε ως επιχείρηση και τα δικαιώματα του παιχνιδιού τα απέκτησε η Wizards of Coast, που τότε μεσουρανούσε με το Magic the Gathering. Από τη δική μου σκοπιά έχασα επαφή με το χόμπι καθώς το ‘92 επέστρεψα Ελλάδα με τους γονείς μου, αφήνοντας πίσω τα βιβλία και τα ζάρια μου. Πίστευα ότι αφήνω πίσω μου τα RPG για πάντα.

Έκανα λάθος.

Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου, άρχισα να κάνω παρέα με κάτι παιδιά που παλιά ‘έπαιζαν RPG’. Μέσω της ίδιας παρέας πληροφορήθηκα ότι κυκλοφόρησε η νέα τότε Τρίτη έκδοση!

Η Τρίτη έκδοση του D&D ήταν μια προσπάθεια να μπει μια ‘μαθηματική’ λογική στο παιχνίδι σε σχέση με τη 2η έκδοση, όπου πολλοί κανόνες ήταν απλά αυθαίρετοι ή τουλάχιστον δεν είχαν κάποια κοινή λογική μεταξύ τους. Επιπλέον, οι παίχτες μπορούσαν να τροποποιήσουν τους χαρακτήρες τους με διάφορους τρόπους, εκτός από το multiclassing, μέσω των prestige classes. Πολλοί από τους μάλλον αυθαίρετους περιορισμούς της 2ης έκδοσης, για παράδειγμα το μέγιστο επίπεδο των μη-ανθρώπινων φυλών, αφαιρέθηκαν. Γενικά ο νέος γνώμονας του παιχνιδιού ήταν λιγότερο αυστηρώς του στυλ ‘Thou Shalt’ και περισσότερο χαλαρός υπό τη μορφή ‘Yes, but’.

Οι βελτιώσεις της τρίτης έκδοσης, μαζί με τη προωθητική δύναμη του κολοσσού παιχνιδιών Hasbro, η οποία αγόρασε την Wizard of the Coast στις 9/9/1999, οδήγησαν στην άνθηση του D&D αλλά και των παιχνιδιών ρόλων, όσο ποτέ άλλοτε στην αρχή της νέας χιλιετίας. Εκατομμύρια νέοι παίχτες ανακάλυψαν το D&D για πρώτη φορά ενώ πολλοί ξαναβρήκαν κάτι που είχαν αφήσει στην άκρη από την παιδική τους ηλικία. Ολόκληρος ο κλάδος των παιχνιδιών φαντασίας γνώρισε τεράστια επιτυχία, η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Κάπου στη διαδικασία αυτή, μαζί με την άνθηση του Web 2.0 τα RPG έγιναν ξαφνικά ‘cool’ και διάφοροι αστέρες του Hollywood έσπευσαν να δηλώσουν τον ενθουσιασμό τους (με διασημότερο τον «πάντα έπαιζα RPG» Vin Diesel).

Η Διορθωτική έκδοση 3.5

Με μια τόσο ριζική αλλαγή στους κανόνες μεταξύ της δεύτερης και τρίτης έκδοσης ήταν αναμενόμενο να υπάρχουν προβλήματα. Παρά την προσπάθεια να εξισορροπηθούν οι κανόνες και οι κλάσεις, έτσι ώστε να διασκεδάζεις παίζοντας οποιονδήποτε χαρακτήρα από το πρώτο ως το εικοστό επίπεδο, είχαν μείνει διάφοροι αδύναμοι συνδυασμοί οι οποίοι μηχανικά υστερούσαν έναντι άλλων (οι Ranger και Barbarians έρχονται κατά νου). Η έκδοση 3.5 μόνο τρία χρόνια μετά την 3e (2003) ήταν σχεδόν όμοια με την 3e, και κυρίως διόρθωνε διάφορα προβλήματα που προέκυψαν από το 2000. Οι δυο εκδόσεις ήταν τόσο όμοιες που συχνά κανείς μπέρδευε κανόνες ή ξεχνούσε αν κάτι ίσχυε στην 3η αλλά όχι στην 3.5.

Άλλα τέσσερα χρόνια μετά η WotC θα μας παρουσίαζε μία εντελώς νέα σε φιλοσοφία τέταρτη έκδοση (4Ε).

Έκδοση 4Ε

Η τέταρτη έκδοση (2007) είχε τεράστιες διαφορές με οποιαδήποτε έκδοση είχε υπάρξει ως τότε. Ήταν σχεδόν νέο παιχνίδι. Οι αντιδράσεις των παιχτών ήταν ποίκιλες. Ορισμένοι θεωρούσαν ότι ήταν πολύ νωρίς για μια τόσο μεγάλη αλλαγή, άλλοι την εμπιστεύτηκαν ενώ άλλοι, έμειναν πιστοί στην 3.5.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους η τέταρτη έκδοση ήταν τόσο διαφορετική. Αφενός οι ριζοσπαστικές αλλαγές στους κανόνες, αλλά και στον τρόπο παιξίματος οφείλονται σε μια προσπάθεια της Wizards να προσελκύσει παίχτες από τον χώρο των video games, όπου πίστευε ότι η γενιά του World of Warcraft δεν υπήρχε περίπτωση να διαβάσει ένα βιβλίο 100+ σελίδων απλά για να παίξει ένα παιχνίδι. Εκτός αυτού, η Wizards δοκίμασε να εισάγει νέα χαρακτηριστικά στα RPG, με τη χρήση καρτών για ξόρκια/δυνατότητες, προσπάθησε να φύγει από το σύστημα μαγείας Vancian (δηλαδή τη μνημόνευση spell και το χάσιμο τους κατά τη χρήση τους) ενώ, έβαλε ακόμα πιο ισχυρές μαθηματικές βάσεις στο παιχνίδι προσπαθώντας να εξισορροπήσει ακόμα περισσότερο τις κλάσεις. Εισήγαγε νέα στρατηγικά στοιχεία όπως τα αρχέτυπα του tank, healer, striker, controller, την έννοια των minion και γενικά έκανε το RPG να μοιάζει σαν ένα video game που παίζεται χωρίς υπολογιστή.

Προσωπικά οι αλλαγές που μου έκαναν τη περισσότερη εντύπωση, ήταν η εκτεταμένη χρήση ηλεκτρονικών εργαλείων με τις ευλογίες της Wizards, αλλά και τη δυνατότητα να έχεις όλους τους κανόνες που ήταν σχετικοί με τον χαρακτήρα σου μπροστά σου υπό τη μορφή καρτών. Τέλος, αρκετές νέες ιδέες που εισήγαγε η Wizards από τον χώρο των videogames ήταν αρκετά καλές, όπως για παράδειγμα οι νέοι ρόλοι των παιχτών σαν τον striker ή τον controller που δεν ήταν αυστηρά δεμένες με συγκεκριμένες μόνο κλάσεις 1:1, ή την εισαγωγή των minions ως είδους αντίπαλου.

Το Pathfinder

Κάπου πριν την εμφάνιση της 4e, η Wizards τα έσπασε την πολύχρονη σχέση της με την εταιρία Paizo (ναι η λατινική εκδοχή της λέξης «παίζω»), η οποία έκδιδε τα ανανεωμένα περιοδικά Dragon και Dungeon από τις αρχές του 2000. Οι λόγοι αρχικά ήταν άγνωστοι, μέχρι που μετά από λίγο καιρό έγινε σαφές ότι η Wizard ετοίμαζε κάτι μεγάλο για την τέταρτη έκδοση του D&D.

Πλέον μόνη της, και εκμεταλλευόμενη την ανοιχτή άδεια του D&D (μια τεράστια πρωτοτυπία της τρίτης έκδοσης) η Paizo αποφάσισε να εκδώσει τη δική της εκδοχή D&D το 2009 με το όνομα Pathfinder. Το Pathfinder είχε πολλά κοινά με την 3.5, σε βαθμό που όλοι το θεωρούσαν πνευματικό τέκνο της 3.5 (πολλοί είχαν βγάλει το παρατσούκλι έκδοση 3.75 για το Pathfinder). Παρά τις ομοιότητες, το Pathfinder εισήγαγε αρκετές νέες σημαντικές αλλαγές στο παιχνίδι, κρατώντας μεν την ισορροπία αλλά, προσθέτοντας ταυτόχρονα και ένα επίπεδο περιπλοκότητας που διέφερε σημαντικά από την 4η έκδοση.

Ένα πολύ μεγάλο μέρος των παιχτών που έμειναν πιστοί στη 3.5 έκδοση, αργά ή γρήγορα εισχώρησαν στο στρατόπεδο της Paizo, όπου ορισμένοι παραμένουν ως σήμερα. Και ενώ υπάρχουν ενδείξεις πως πολλοί από αυτούς γύρισαν στην αγκαλιά της Wizards με την εμφάνιση της 5ης έκδοσης, όπως θα δούμε παρακάτω, το Pathfinder παραμένει μεγάλο ορόσημο για τα RPG και συνεχίζει να κατέχει σημαντικό μερίδιο της αγοράς. Μάλιστα πρόσφατα εγκαινίασε και την 2η έκδοση του την 1 Αυγούστου του 2019.

Η 5η Έκδοση

Κάπως έτσι φτάνουμε στο 2014 όπου μαζί με τα 40α γενέθλια του D&D εμφανίζεται και η 5η έκδοση! Σε αντίθεση με το παρελθόν η ιστορία της 5e ξεκινά με το D&D Next στις 24 Μαΐου 2012 όπου ήταν η πρώτη φορά που μια έκδοση D&D έκανε ανοιχτό playtest στο οποίο μπορούσε να συμμετέχει οποιοσδήποτε. Όπως και η 4η έκδοση η πέμπτη ήταν μια τεράστια αλλαγή – μόνο που σε αυτή τη περίπτωση έχουμε μια επιστροφή στο παρελθόν. Η 5e μοιάζει μάλλον περισσότερο με την 3η έκδοση παρά την 4η!

Σχεδιαστική Φιλοσοφία

Με την 5e έχουμε την επιστροφή στη σχεδιαστική φιλοσοφία της 3e, με αρκετά από τα συστήματα της να επιστρέφουν με αλλαγμένη μορφή. Για παράδειγμα το Vancian σύστημα αντικαθιστά τα Daily/Encounter/At Will ξόρκια που έκαναν την εμφάνιση τους στη 4η. Παρά την ομοιότητα με το παρελθόν, η 5e διαφέρει στο γεγονός ότι υπάρχει μια προσπάθεια απλοποίησης και περισσότερο εκλογίκευσης των κανόνων, όπου πολλά από τα συστήματα (και υποσυστήματα) παρουσιάζονται ως προαιρετικά. Ορισμένα στοιχεία φυσικά είναι εντελώς νέα – όπως τα ‘Personality Traits’, ‘Ideals’, ‘Bonds’, ‘Flaws’ αλλά και ο μηχανισμός του Inspiration τα οποία μοιάζουν σαν να ήρθαν από το FATE ή παρόμοια συστήματα.

Ταυτόχρονα τα Saving Throws και Skills δέθηκαν περισσότερο με τα βασικά attributes, κάνοντας το σύστημα πιο λογικό για κάποιον που έρχεται σε επαφή μαζί του για πρώτη φορά.

Ο Έσπαιρος υποδέχτηκε την νέα έκδοση με τον πιο επίσημο τρόπο – μέσω ενός Mass Campaign όπου τρέξαμε το Hoard of the Dragon Queen – η πρώτη περιπέτεια της νέας έκδοσης, καθώς και τη συνέχεια της το Tyranny of Dragons.

Ευκολίες για τη σύγχρονη εποχή

Ψηφιακά εργαλεία

Κάτι που συνεχίστηκε από την 4e ήταν η χρήση ψηφιακών εργαλείων ως βασικό (αλλά όχι απαραίτητο) κομμάτι του παιχνιδιού. Στην αρχή ήταν λίγο ασαφές αν η Wizards θα έκδιδε δικά της εργαλεία όπως έκανε στην περίπτωση της 4ης ή αν θα έδινε τις ευλογίες της σε τρίτους. Τελικά επικράτησε η δεύτερη περίπτωση, όπου σήμερα υπάρχει μια πληθώρα από ηλεκτρονικά βοηθήματα όλων των ειδών με εστίαση στο online παιχνίδι, όπως για παράδειγμα η δυνατότητα διασύνδεσης με Twitch ή το Discord.

Εκτός από το D&D Beyond, ένα web-based εργαλείο με βασικά τα πάντα που αφορούν τους κανόνες και το υλικό του D&D, έχουν κάνει την εμφάνιση τους επίσημα προϊόντα και για πολλαπλές άλλες πλατφόρμες όπως το Roll20, Fantasy Grounds και άλλα VTT (Virtual Table Top) πλατφόρμες. Σήμερα μπορείς να παίξεις D&D εντελώς ηλεκτρονικά χωρίς βιβλία χαρτιά ή ζάρια λες και κυριολεκτικά παίζεις turn based video game.

Η επέλαση των nerds (podcasts, YouTube)

Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια πραγματική έκρηξη από υλικό που αφορά όχι μόνο το D&D αλλά και τα RPG γενικότερα. Το YouTube και Twitch είναι γεμάτα από ομάδες που κάνουν χρήση stream ώστε να αναδείξουν το προσωπικό τους παιχνίδι σε ολόκληρο το Internet. Μπορεί οποιοσδήποτε ανά πάσα στιγμή να μοιραστεί το παιχνίδι του, και ίσως να γίνει διάσημος από αυτό.

Τα RPG στη μετά Covid Εποχή

Θα ήταν περίεργο η πανδημία να μην άγγιζε το χώρο των RPG. Ευτυχώς που τα τελευταία χρόνια είχε ανθήσει η χρήση απομακρυσμένων εργαλείων για την εξυπηρέτηση απόμακρων ομάδων RPG. Αν η πανδημία χτυπούσε δέκα ή περισσότερα χρόνια πριν η επιρροή της στο χώρο, και κυρίως στην αγορά, ίσως ήταν καταστροφική. Στην πραγματικότητα για τις ομάδες που παίζανε ήδη εξ αποστάσεως μάλλον τίποτα δεν άλλαξε, αντίθετα σε πολλές περιπτώσεις άνθησε το απομακρυσμένο παίξιμο καθώς πολλοί άνθρωποι, ειδικά το 2020, προσπάθησαν να νικήσουν την μοναξιά της απομόνωσης μέσω των RPG.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν ακόμα άτομα που προτιμούν το από κοντά, κλασσικό face-to-face RPG. Αν κρίνω από τους φίλους μου, ο αριθμός αυτών δεν είναι καθόλου μικρός, ενώ πολλοί συνέχισαν face to face παιχνίδι τους το ’20 και το ’21. Η ουσία του πράγματος είναι ότι χάρη στην αυξημένη χρήση ηλεκτρονικών εγγράφων (PDF ή web) αλλά και στα εργαλεία απομακρυσμένης πρόσβασης, ο χώρος των RPG έδειξε αξιέπαινη αντοχή στη πανδημία, αν όχι αυτό που θα έλεγε ο Nicholas Taleb anti-fragility (ένα σύστημα δηλαδή το οποίο γίνεται πιο ελαστικό και δυνατό όταν αυτό εκτίθεται σε δυσμενή συνθήκες).

Συμπέρασμα

Για πολλούς από εμάς τα RPG γενικά, αλλά και το D&D ειδικά, είναι συνυφασμένα με την προσωπική μας ιστορία. Με αυτό μεγαλώσαμε, αυτό μας χάρισε υπέροχες στιγμές με φίλους και οι παρέες που κάναμε τότε γύρω από το τραπέζι μένουν μαζί μας ως σήμερα. Υπάρχει άραγε κάτι στην ανθρώπινη φύση που αναζητά την αφήγηση και τα Παιχνίδια Ρόλων; Θα έλεγα πως μάλλον ναι. Δυσκολεύομαι να βρω άλλο είδος τέχνης που συνδυάζει τόσα πολλά στοιχεία μαζί, όπως λογοτεχνία, φαντασία και δημιουργικότητα. Αναμφίβολα τα RPG θα μείνουν μαζί μας για πολύ καιρό ακόμα και ο Ε.Σ.Παι.Ρο.Σ. θα είναι εδώ ώστε να δημιουργεί ένα σημείο αναφοράς για τα αγαπημένα μας χόμπι στον Ελληνικό χώρο.

Μάριος Παναγιωτόπουλος

Λίγα Λόγια για τον Μάριο

Πολυταξιδεμένος, αλλά και συχνά ζαλισμένος από τα διάφορα project που τον περιβάλλουν, ο Μάριος είναι σε μόνιμη διαδικασία ισορροπίας, κάπως όπως το ζάρι που κυλάει. Όταν κάθεται κάπου, φοράει το καπέλο που αναλογεί – αυτό μπορεί να είναι του επαγγελματία, του gamer, του συγγραφέα, του maker, και πιθανώς άλλα πράγματα — δεν είμαστε σίγουροι. Τουλάχιστον προσπαθεί με πάθος να φτιάξει κάτι ωραίο και να ενθουσιάσει τους υπόλοιπους.